İLİĞE KADAR HİSSEDİLEN KELİME "UYKUSUZLUK"

Bebişimle yeni hayata alışmaya çalışıyorum. Aslında çokta problemi olan bir bebek değil ama. 2-3 saatte bir emzirme durumu ve zaman zaman gelen gaz sancıları eşimle beni zombiye dönüştürdü.


Özellikle akşam yemeğinde mantı yediğim gün hem ben hem bebeğim gaz sancısı ile mücadele etmek zorunda kaldık. Yoğurttan olduğunu düşünüyorum. Doktora sorduğumuzda süt ürünlerini azaltmamı söyledi. 9 ay boyunca günde 1 litreye kadar süt içen ben zaman zaman hala alışkanlıktan süt içesim geliyor.


Onun haricinde yediklerime dikkat etmeye devam ediyorum. Sağlıklı beslenmeye çalışıyorum. Eşim lactamilin emziren anneler için süt gibi bir şeyini almış. Toz olarak su ile karıştırılarak hazırlanıyor. Onu iiyorum. Birde doktorum hamileliğim boyunca aldığım elevit isimli vitamini almaya devam etmemi söyledi. 40 çıkınca yine kontrolüm var. Şuan normal hayatıma döndüm aslında. Çünkü dikiş yerlerim iyileşti sadece hafif tatlı tatlı bir kaşıntı oluyor  o kadar.


Bugün doktora gittik gaz sancıları için bir damla verdi. Bitkisel bir vitaminmiş. Zor bulduk eczanede depodan getirttik.

2 saatte bir emzirme ve sürekli yarı açık göz ile uyumaya alışmaya çalışıyorum. Bu sisteme biraz alışayım yapmayı düşündüşündüğüm çok şey var...

HASTANEDE GEÇİRDİĞİM 2 GÜNDEN NOTLAR...

 Sizinle  aklımda kalanlardan kısa kısa notlar paylaşmak istedim...
1- Sezeryan olduğum için gecelik giydim. Pijama götürmenize hiç gerek yok. Çünkü hastane çok sıcak oluyor ve siz emzirmek için uğraşıyosunuz ayrıca ameliyatlı olarak pijamanın altı ile uğraşmak zor çünkü dikişleriniz eğilmenize izin vermiyor.

2- İlk başlarda sütüm gelmiyor diye strese girmeyin. Benim sütüm 3. gün geldi. İlk gün ise kolostrum denilen koyu kıvamlı bir süt geldi. Ama onu ememedi bebişim maalesef. Size tavsiyem o sütü kaçırmamak için yanınızda çay kaşığı götürmeniz. Bana yakın bir arkadaşım kaşık almamı söylemişti fakat ben çantaya koymayı unutmuşum. Sonra gecenin bir yarısı eşimden istedim. Göğsümü sıkıp kaşıkla verdim miniğime. Ancak öyle verebildik.

3- Elinizden geldiği kadar yürümeye çalışın. Doktorlar siz tuvalete çıkmadan ve gaz çıkarmadan hastaneden çıkarmıyorlar. Hatta yemek bile vermiyorlar. Sadece sıvı şeyler verdiler bana ilk gün.

4- Sabahlık koridorda yürürken faydalı oldu.

5- Ben 15 tane bez koymuştum. Yeter diye düşünmüştüm. Birde hani normal doğum yapacaktımya 1 gün kalçam diye fakaatttt bizim minik o kadar çok altına yaptıki nerdeyse saat başı değiştirdik altını. Tabi yine eşim hastaneye bez getirdi. Kesinlikle 1 paket bez götürün. Daha azı yetmiyor.

6- Ben genel anestezi alarak sezeryan oldum. Ve hiçbirşey hissetmedim. Sanki doğum yapmamış gibi hiçbir ağrım olmadı. Sadece dikiş yerlerim hareket ettiğimde sızladı. Oda olsun o kadar. Anestezi herkeste farklı olabiliyormuş sanırım. Çünkü intenette okuduğum bloglarda farklı etkilenen annelerede rastladım. Ama ben kendi adıma söyliyeyim sıfır acı yaşadım. Kısaca ameliyathaneye girdim ve gözümü beni kendi odama getirdiklerinde yanımda bebişimle uyandım.

7-  Hatanedeyken 3-4 farklı hemşire benimle ilgilendi. Emzirme konusunda hepsinden farklı şeyler öğrendim. İçlerinden birisi rahat emzirebilmem için gecenin bir yarısı enjektrün ucunu bıçakla kesip getirdi. Göğüs ucuma tutup çektiğimde bebeğin göğüs ucunu daha rahat emeceğini söyledi. Eve çıktığımda da verdiği enjektörü kullandım. Göğüs ucu belirgin olmayanlar için bence iyi fikir.

DOĞUM HİKAYEM (2)

Ameliyathanenin önündeki rampda bekliyordum. Yanıma anestezi uzmanım geldi bana epidural yapılacağını söyledi. Ben panik yapmıştım korkularımdan dolayı. (Aslında bu durumu engelleyemediğim için kendimi kötü hissediyorum itiraf edeyim) Anestezi uzmanı bu şekilde amelyata alınamayacağımı sakinleşmem gerektiğini söyledi. Bende uyumak istediğimi söyledim. Fazla uzatmayayım uyumama ortak bir şekilde karar verdik.

Beni ameliyathaneye aldılar. Önce damar yolu açtı bir hemşire. Çevremde 6-7 kişilik bir koşuşturmaca dönüyordu. Aralarında havadan sudan konuşuyorlardı. Ama daha doktorum gelmemişti. İki kişi biraz canımın acıyacağını ve sonda takacaklarını söyledi. ama hiiiç acımadı. Sonra önüme yeşil perde gerdiler. Bu arada ben tamamen çıplağım tabi belden aşağımı tendüyotladıklarını hissettim herhangibir ilaç vermedikleri için herşeyi hissediyordum şaşkın şaşkın. Üstüme örtü örttüler katkat.  Ve nihayet doktorumda geldii... Ama sadece 2 saniye gördüm önümdeki perdenin arkasına geçti. Ne olacaktı şimdi ışıkları açılar üstümde yuvarlak büyük ışıklar vardı. Yanımda monitörler...

Bu arada herkesin sadece gözlerini görmek enteresandı. belki hastanede daha sonra ordaki insanlarla karşılaşmışızdır.

Yanıma bir sandalye çeken anestezi uzmanı adam şimdi seni uyutacağız dedi. Elinde üç tane enjektör vardı. Damar yolu açılan elime uzandı.

HOOOOOP birinci şırıngayı elime enjekte etti. O an acaba ben uyumayacağımda herşeyi hissedecekmiyim diye aklımdan yine psikopatça şeyler geçti. Çünkü hiçbirşey değişmedi hislerimde.

HOOOOOP ikinci şırıngayı enjekte etti. Ve benim kafamın arkasından tatlı tatlı uyuşma başladı.

Üçüncü şırıngaya bakacaktımki.....................................................

VEEEEEEEEE  BENİ İLK YERLEŞTİRDİKLERİ 211 NUMARALI ODAMDA UYANDIM...

DOĞUM HİKAYEM... (1)

Bir gün önceden belirlenmiş olan sezeryan (epidural anestezi)) saatim 11:00 dı. O gece inanın çok zor geçti benim için. Sabah erkenden kalktım duşumu aldım. Zaten hastane için çantalarım arabadaydı ben sadece makyaj malzemelerimi ve fotoğraf makinesi olan bir torba aldım yanıma. Çanta bile almadım. Kimliğimide eşime verdim. Ve yollara çıktık. Hastane 1 saat önce orda olmamızı istemişti.

Annemler arkada hastaneye geldik. Önce 211 numaralı odaya yerleştirdiler. Hastane geceliğini giymemi istediler. Bu arada  akrabalarımızda hastaneye geldiler.

Aldımı beni bir telaş. (NOT: Ben normal hastane korkusu olanların dışında aşırı derecede tıbbi müdahale korkusu olan biriyim maalesef. Dişçide bayılmışlığım, lazer epilasyoncuda fenalaşmışlığım var. Yani ben bu konuda pek normal değilim. Bunu yazmamın sebebi doğum korkusu olan arkadaşlara benim gibi birisinin bile nasıl üstesinden gelebileceği bir şey olduğunu göstermek aslında)

Neyse nerde kalmıştık. Hastane geceliği giydirdiler bir hemşire tansiyonumu ölçtü. Aldığım ilaları sordu. Bu arada ben soğuk kanlılığımı korumaya çalışıyordum. Bol bol foto çektik odada. Saat 11:30 oldu doktor gelmedi. Ben üçüncü sezeryan olacak kişiydim hastanede. Benden önceki kadının bebeği geldi yan odaya, ne güzeldi bebek... Allahım benimdemi böyle bir bebeğim olacaktı inanılır gibi değildi...

Sonra hasta bakıcı sedye ile geldi iki hemşire beni sedyeye çıkardılar üstümü örttüler. Odadan çıkardılar ve ameliyathaneye doğru yola çıktık. Asansör çevresi hep seviklerimle doluydu. birkaç kelime edesim geldi ama sözcükleri çıkartamadım ağzımdan düğümlendim sanki...

Devamını yarın yollayacağım kızlar şimdi kızımı uyandırıp emzirmem lazım :)

YENİ HAYAT MERHABA!

Herkese merhaba!

Yeni hayatım 3 Ocak itibari ile başladı. Biliyorsunuz normal doğum bekliyordum ama nst sonucunun sıkıntılı çıkması ile 12 saat sonra sezeryana alındım. Şuan kızım ve ben çok sağlıklıyız. Ben anneliği öğrenmeye çalışıyorum oda bu dünyaya uyum sağlamaya çalışıyor.

Yaklaşık 10 gün oldu ben kendime yeni yeni geliyorum bu sebeple bloğa biraz ara vermek zorunda kaldım.

Peki bundan sonra neler olacak önce doğum hikayemi size yazıcam sonra kıla kırk yarıpta aldığım tüm ürünlerden ilk hafta nasıl faydalandım neleri sinirlenip çöpe attım ve sütüm gelene kadar neler çektim hepsi az sonra...    :)

AMANIN DOSTLAR DOĞURUYORUM! (39. hafta doktor kontrolüm)

Naklen bildiriyorum... An itibari ile evin salonunda tüm aile toplandık. Hayırlı bir olay için çünkü yarın doğuruyorum!!!

Bugün sabah soluğu doktorcuğumun odasında aldık her zamanki gibi rutin nst ye girdim ve sonuç kağıdını doktora gösterip herşey yolunda lafını duyup hiç oturmadan çıkacağımızı düşünüyordum. Ama doktor ilk defa bir sıkıntı var dedi. Çok korktuk, öğlen yemek yememi  (kahvaltı yapmıştım ama)tekrar gelmemi nst ye girmemi istedi. Gittik eşimle etli bir yemek, ayran sonrada taze portakal suyu falan içtim. Sonra tekrar gittik.

Ve nst ye gittim yine nst düz çizgi çıktı. Bu istenen bir durum değildi maalesef. Doktora tekrar götürdük sonucumu. Daha iyi olduğunu fakat sezeryanla almamız gerektiğini söyledi. Sebebi ne diye sorduğumuzda belki plesenta kireçlenmesinden belki sıkıştığından belkide başka bir sebepten olabilir dedi. Bebeğim rahat değilmiş ve onu rahatlatmak için almamız gerekiyormuş.  Ultrasona falan gireyim dedim belki görürüz sıkıntıyı dedim. Doktorda bize ultrason değil bebeğin kendisini görücem dedi. Ve ben o an dondum kaldım. Bu akşamda olabilir dedi yarın alabiliriz falan diye aramızda konuştuk son olarak yarın sabah bebeğimi almaya karar verdi.

Zaten biliyorsunuz son 1.5 aydır herşeyim hazır. Bekliyorum belki erken gelir diye. Tabi normal doğum için hazırlamıştım kendimi ama şuan tek düşündüğüm bir şekilde sağlıklı doğması.

Bebeğim için tedirgin olduk tabi onun rahat olmadığını duymak bizi üzdü. Ama pozitif düşünmeye çalışıyorum. Bizim için dua edin belki bir süre daha yazamayabilirim. Yarın hastaneye yatıcam.

Haydi bakalım....

Zaman su gibi geçti...

Beklenen an geldi....